Kersthuis Brunssum: John en Heidi brengen lichtjes en echte saamhorigheid

Al 21 jaar wonen zij in deze straat en sinds ongeveer veertien jaar geven ze hun liefde voor kerst een plekje op en rond hun huis. In het begin was het een boom en wat lichtjes, maar inmiddels is het huis uitgegroeid tot een waar kerstmis-walhalla. Het Kersthuis van Brunssum trekt ieder jaar steeds meer bezoekers. En ook OnsBrunssum ging even bij John en Heidi langs! 

Kindertijd en kerstmagie 

John vertelt met een glimlach over zijn liefde voor kerst. “Ik stond vroeger als kind al een uur eerder op om bij mijn oma, die uit Oostenrijk kwam, het kerststalletje aan te zetten.” Die passie voor lichtjes en versiering is nooit weggegaan. Ook Heidi deelt dat warme gevoel. Zij woonde een tijd met haar ouders in Amerika en samen namen ze die uitbundige kerstbeleving mee terug naar Nederland. De magie van kerst, van lampjes en gezelligheid in koude, donkere dagen, hoort voor hen bij het leven. “Het werd elk jaar een beetje groter,” zegt John. “Een plekje vrij? Dan past daar nog wel een rendier met slee.” Zo groeit het kersthuis elk jaar een stukje meer, letterlijk en figuurlijk. 

Kerst begint hier al in september 

Bij John en Heidi begint kerst niet pas in december. Eind september wordt binnen alles klaargezet. Half oktober is het huis van binnen helemaal klaar en daarna begint het versieren buiten. Rond de eerste advent gaan de eerste lichtjes aan en die blijven branden tot na kerst. Alles wordt door henzelf gedaan en betaald. Er wordt niets gevraagd en niets verwacht. Wat ze vooral willen, is dat mensen zich welkom voelen. Dat merk je ook tijdens de warme chocomel momenten. Drie keer per kerstseizoen is er warme chocomel, bij de opening, ergens halverwege en op tweede kerstdag als afsluiting. Dit jaar vond ook het bijzondere evenement van Phoenix4Kids plaats. John en Heidi kregen hierbij veel hulp van goede vrienden in kerstpakken, achter de chocomel en bij de wafels- en cupcakeskraam. Elfjes deelden snoep en jojo’s uit, terwijl anderen glittertattoos zetten en een oogje in het zeil hielden bij het verkeer. Dit maakte het kerstgevoel compleet.

 

Pssstt.. benieuwd wat er allemaal te doen is in Brunssum tijdens de feestdagen? Check dan zeker Binnenkort in Brunssum. 

Kerstkaarten van eigen bodem 

Misschien wel het meest bijzondere zijn de kerstkaarten. Waar andere mensen appjes sturen, gaat John voor echte kaartjes. Wat begon met 500 kaarten, is inmiddels uitgegroeid tot vier- tot vijfduizend kaarten die worden geschreven en uitgedeeld aan iedereen die langskomt. “Die kerstgedachte, dat raakt mensen,” zegt John. “Het draait hier niet om geld, maar om wat je aan warmte meegeeft. En het mooie is: Max Blezer ontwerpt elk jaar onze kerstkaarten, gewoon omdat hij het zo geweldig vindt wat we doen. Dat is precies de kracht van die kerstgedachte.”

Herinneringen in elke hoek

In de collectie kerstdecoraties zit ook echte geschiedenis. Sommige stukken komen uit Amerika, Engeland, Frankrijk of gewoon uit Nederland. Maar er is één item dat er extra uitspringt: een oude kerstbel die generaties lang in de familie is doorgegeven. Die hangt het hele jaar door in huis. Daarnaast is er een oud Rudolph-boekje van hun zoon, dat al bijna twintig jaar bewaard wordt. Een kleine speeldoos vol herinneringen die ieder jaar weer een glimlach oproept. 

 

Buurtgevoel groeit mee 

In het begin vroegen mensen nog: “Gaan jullie dat allemaal opzetten?” Inmiddels doet de hele straat mee. Lampjes aan lantaarnpalen, buren die helpen en gezelligheid die zich steeds verder verspreidt. Het kerstvirus heeft zich duidelijk in Brunssum genesteld. De buren doen mee, voorbijgangers blijven staan en bezoekers komen terug. Het is een kersttraditie geworden die niet alleen John en Heidi bezighoudt, maar de hele buurt samenbrengt. 

Een kerstwens voor iedereen 

Als John en Heidi één wens mogen doen voor de toekomst van het Kersthuis van Brunssum, dan is het simpel. Dat mensen iets voor elkaar overhebben. Dat ze met een goed gevoel naar huis gaan. En dat de warmte van kerst niet stopt bij de lichtjes, maar ook in de harten blijft hangen. “Je hoeft niets terug te krijgen,” zegt John. “Maar als mensen vertrekken met een glimlach, dan hebben we iets goed gedaan."

Foto's door: Bernice Israel